woensdag 28 november 2012

Simpel en mooi

Ik vertelde jullie al eerder over mijn nieuwe vriendin. We komen echt goed overeen. En samen maken we de schoonste dingen.
Je zag eerder al een sneak peek, maar nu in volle glorie: 


de pyama van de zoon! 
De stof vond ik in het voorjaar op een stoffenspektakel en het patroontje komt uit een Ottobre (het simpelste T-shirtje en broekje dat er bestaat). De ster werd er op ge-vlies-o-fixed (jazeker, nieuwe werkwoorden uitvinden is voor mij een piece of cake) en daarna met zigzag vastgezet.
Dus, een simpel pyamake met een mooi ventje erin! :)

dinsdag 27 november 2012

Het is af!

Zoals je hier al kon lezen, kreeg de kleine meid onlangs een grote-meisjes-bed. En daar hoorden natuurlijk ook wat nieuwe spullen bij...


Bij sommigen onder jullie gaat er misschien een lichtje branden, want inderdaad: 't is af! De sprei waar ik eind maart (of zo) mee begonnen ben, die jullie hier al konden zien, is AF!  Het heeft heel wat geduld (en haaksteekjes) gekost, maar ik ben er best wel trots op. 140 cm op 200 cm, zodat het heel wat jaren mee kan. Wie weet wordt het zelfs een erfstuk. ;)

Het gestreepte kussentje werd hier in elkaar gestoken. Onder leiding van de enige echte. Bij het thuiskomen werd het meteen aangeslagen door de dochter. Ah ja, want er zat ook een beetje roze in! (Inderdaad, ze zit in een roze periode. Naar 't schijnt gaat dat over...)

En dan werd er ook nog een gepersonaliseerd kussentje gemaakt. 't Is zacht, 't is schattig, 't is roze en dus is ons molleke er redelijk gek op. :) 


Het figuurtje en de letters werden er eerst met vliesofix op gestreken en daarna werd alles met een fijn festonsteekje vastgezet. Een klein knoopje zorgt voor een blinkend oogje. Een rits werd er achteraan op Oonse wijze ingezet. Dochter tevreden en mama tevreden! :)


zondag 25 november 2012

hoe waaien de wimpels al heen en al weer

We deden vandaag nog eens van housewarming. Niet hier, maar bij vrienden. B en A hebben in de laatste twee en een half jaar een huis gebouwd. En dat bedoel ik letterlijk. Zelf. Gebouwd. Steen voor steen.
Niet alleen is het gigantisch groot, het is ook gewoon AF. En daarmee bedoel ik dan ook AF! Zo veel oog voor detail, zo'n perfecte afwerking. 
En vandaag mochten wij al dat moois gaan bewonderen. En dat doe je toch niet met lege handen. Dus brachten we een beetje feest mee.


25 meter feest om precies te zijn. 


En het is ook een beetje een eer, om alle feestjes in dat mooie huis te mogen opvrolijken voor de komende jaren. Dat ze maar veel mogen vieren. 

maandag 19 november 2012

Buikbeestjes

Amai, wat een week hebben we hier achter de rug! Begin vorige week is heeft de zoon één of ander buikbeestje mee naar huis gebracht. Zo ziek als een hond was hij. En de mama en de wasmachine maar draaien in een poging om alles min of meer opnieuw fris en proper te krijgen. En net als ik begin te hopen dat het ergste achter de rug is... blijkt dat hij dat buikbeestje aan de mama heeft doorgegeven. 
Een aantal dagen werden dus op de zetel doorgebracht. En nu mama weer wat beter is, wordt de zetel ingenomen door de papa met het buikbeestje. Zelfs oma en opa moesten er aan geloven!
Bijgevolg rolde hier bitter weinig van onder de naaimachine. Maar bitter weinig is niet niks...

Ik moet eerlijk bekennen, ik ben niet zo'n 'hergebruiker'. Oude kleren worden hier meestal gedoneerd, en kringloopstofjes komen hier niet binnen. Bitter weinig kringloopspullen komen hier trouwens binnen. Mooie nieuwe stofjes zijn voor mij de helft van het plezier van het naaien. Maar soms, heel soms, zijn er uitzonderingen. Voor extreem mooie stofjes wordt wel eens een uitzondering gemaakt. Of voor spullen die er niet zo erg toe doen. 
De dochter had een reservebroekje nodig voor in het slaapklasje op school. Zo'n broekje waarvan je hoopt dat ze het toch nooit zal nodig hebben. Zo'n broekje dat misschien slechts een keer of twee zal gebruikt worden eer het te klein is. Wel, daarvoor werd met plezier een stofje 'hergebruikt'.


Het perfecte excuus om de trui van het lief te verknippen. De trui heeft al lang geleden zijn vorm verloren, maar dat is het lief blijkbaar volledig ontgaan. Hij blijft de trui dragen (onder luid protest van ondergetekende),... 

maar dat zal nu toch niet meer lukken...  hihi :)

maandag 12 november 2012

de blauwe teen

Het is even stil geweest, maar enkel virtueel dan, want hier thuis was het een bewogen week. Het lief was een weekje thuis (anders werkt hij in het buitenland) en werd meteen overladen met karweitjes. Niet dat ik dat zelf niet kan, maar het waren gewoon allemaal dingen die leuker zijn met twee. 
De dochter ging voor het eerst naar de peuterklas

en kreeg meteen ook een grote-meisjes-bed. Papa stak dus een bed in elkaar terwijl mama besliste dat ze dan meteen ook nieuwe kasten kregen op de kamer. Waarop papa dan ook maar wat kasten in elkaar stak. Gelukkig kreeg hij daarbij hulp van onze flinke zoon!


Er werden samen met mijn jongere zus ook al wat kerstversieringen in elkaar geflanst, daarover in een volgende post wat meer...

Zaterdag waren we hier te vinden...

De dochter was volledig gefascineerd door de sneeuw en de snowboarders en besliste dat zij deze wintervakantie dat ook ging doen... Ik hou mijn hart al vast! ;)



Zondag was er stoffenspektakel en huwelijksverjaardag (van de tante en nonkel) en daarnaast waren ook mijn ouders 36 jaar getrouwd!

Een drukke week dus met slechts een klein beetje naaimachien, maar ik haal snel mijn achterstand in, zodra de stoffenspektakelstofjes gewassen zijn... :)

Oh ja, en die blauwe teen, kreeg ik van een stuk bed dat op mijn teen terechtkwam. Pijnlijk! Even geen hakken meer nu... (en schoenen kopen op doktersvoorschrift! :))




zaterdag 3 november 2012

Het beste lief ooit...

Ge moet weten, ik heb het beste lief dat er bestaat. Echt waar. Ge moet zo niet met uw ogen rollen! Dat is echt het beste lief dat er bestaat voor mij. Ja, die laatste twee woorden was ik in de eerst zin vergeten zeker? ;)
Maar bon, het beste lief dus... Waarom? Omdat hij even vaak als ik opstaat voor onze vroege vogel, omdat hij zo ne goeie papa is voor molleke en bollke, omdat hij geduld heeft met mij (en ik zeg het maar één keer: véél geduld), omdat zijn gebreken compatibel zijn met mijn talenten en vice versa, omdat hij zo veel kleine (en grote) dingen doet voor ons en daar niet bij stilstaat, maar ook omdat hij mij nog kan verrassen!
En dat deed hij vorige week met dit...

Vandaar dat er dus nog niet zo veel geblogd werd deze week. Er werd des te meer genaaid! Bewijzen daarvan werden nog niet op de gevoelige plaat vastgelegd wegens te weinig licht en het tegenstribbelen van de modellen (sterallures en zo, dat begint al). Maar dat komt nog.
Dat machinetje spint als een jong poesje en snijdt door stof als door boter, dat is puur genieten jong! Bij deze, dankjewel lieve schat, ik zie je ook graag x